تغییرهای وضعیت سلامت روان افراد در شهر تهران در طول دوازده سال: مقایسه نتایج طرح (پروژه)های سنجش سلامت و بیماری (سال ۱۳۷۸) و سنجش عدالت در شهر تهران (سال۱۳۹۰)

هدف: این مطالعه با هدف بررسی وضعیت سلامت روان افراد 15 سال و بالاتر شهر تهران در دوازده سال گذشته انجام گرفته است. مواد و روش ها: این پژوهش، مروری بر دو مطالعه مقطعی توصیفی انجام شده درزمینه وضعیت سلامت روان افراد ساکن تهران در سال های 1378 و 1390 است؛ نمونه آماری این دو مطالعه به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای منظم از میان خانوارهای ساکن درمناطق 22گانه شهرداری تهران انتخاب شده ؛ حجم نمونه مطالعه اول، 5560 نفر و مطالعه دوم، 21255 نفر و ابزار مورد استفاده، پرسش نامه 28پرسشی سلامت عمومی(ghq-28)، بوده است. نتایج: یافته ها نشان می دهند که در مطالعه سنجش سلامت و بیماری (سال 1378)، 5/21 درصد افراد در شهر تهران از ابتلا به علایم روانی رنج می برند ( 27 درصد زنان و 9/14 درصد مردان). میزان شیوع علایم روانی در سال 1390 به 6/39 درصد رسیده (4/37 درصد مردان و 1/43 درصد زنان) که افزایش 8/1 برابری را نشان-می دهد (6/1 برابر در زنان و 5/2 برابر در مردان). خطر ابتلا به علایم روانی با بالارفتن سن، بیکاری، بی سوادی و مطلقه و بیوه بودن در هر دو مطالعه افزایش داشته و علایم اضطراب در هر دو مطالعه، شایع تر از علایم جسمی سازی، افسردگی و عملکرد اجتماعی بوده است. نتیجه گیری: افزایش چشمگیر علایم روانی شهر تهران در دوازده سال گذشته، ضرورت توجه مسئولان و برنامه ریزان کشور را به پیشگیری و ارتقای سلامت روان افراد ساکن در شهر تهران نمایان می سازد.